Czy formalna kultura zarządzania i zwinne projekty IT mogą współistnieć?

A niedopasowanie dostawcy i zamawiającego mogą wpływać na brak sukcesu projektu II?

W jednym z projektów, który trafił do mnie na etapie „biznesowo to już chyba nic nie wskóramy” pojawił się argument o niedopasowaniu. Taka trochę „różnica charakterów” jako przyczyna rozwodu. Na ten moment odsuwam na bok inne przyczyny tego nieudanego wdrożenia i chcę się skupić na tym aspekcie.

Przy tej okazji zaczęłam się bowiem zastanawiać, czy w sytuacji gdy organizacja klienta posiada formalną kulturę zarządzania – charakteryzującą się ścisłymi procedurami, szczegółowymi standardami wewnętrznymi i zaplanowanym podejściem do wszystkiego – wdrożenie zwinnego projektu IT ma jakąkolwiek szansę powodzenia?

Agile brzmi jak marzenie: elastyczność, szybkie iteracje i ciągła adaptacja. Ale jak to pogodzić z firmą, która uwielbia strukturę i zaawansowane planowanie? Zderzenie najczęściej sprowadza się do „podejmowania decyzji”. W formalnym środowisku decyzje przechodzą przez kilka szczebli, z zatwierdzeniami i podpisami na każdym etapie. Może to spowolnić reakcję potrzebną w agile, gdzie szybkie zmiany są kluczowe. Duża liczba procedur i standardów może również działać jako przeszkoda, powodując, że zespół spędza więcej czasu na poruszaniu się po biurokracji niż na skupieniu się na celach sprintu.

W ramach kontraktu temat na pewno trzeba zaadresować co najmniej w obszarze struktur zarządzania projektem, umocowaniu decyzyjnych w ramach ról projektowych, jasnych kanałów komunikacji i procedur eskalacji. Równoważąc w ten sposób potrzebę elastyczności agile z naturalnym pragnieniem klienta do kontroli.

Tylko czy to się powiedzie? Jednak mierzymy się z nawykami w organizacji, a ustrukturyzowany sposób.

Czy warto sprawdzić to przed uruchomieniem całej machiny kontraktowania projektu?

Tych, którzy zmagają się z wyzwaniami w obszarze umów IT zapraszam na szkolenie ERP oraz polecam ebooka.